Taun Harwst treckt nu doch de Winter al frauh in. De meisten rugen Arbeiten sünd ja daon, bit up dat Reubentrecken. Ach nu kann man doch in Ruhe daogs ein
Plattdeutsch
Wenn wi maal na Nörden kamen un uns Besöken maakt un up d’ Karkhoff de Grafften in Rieg brocht hemmen, denn gahn mien Froo, de beiden Kinner un ik meesttied
De lange, malle, lusige Winter is bold vörbi, un dat ruckt all weer na Vörjohr. Un wenn de Sneei neet mehr so recht liggen blieven will, denn is ‘t ok
Dor hört man sovöl van`n Kommunismus un Kapitalismus. Wo mot man dat verstohn, denn neimödsken Kraom. „Du“, meint Fritz „Paul,
As ik ‘n lüttjen Jung weer, drömde ik faken doorvan, bold maal mit mien egen Auto to fohren. Dat hett
„Wat is dat ja stur, ik hart mi nich so leip vörstellt“, gew sei van sik. All Stunnen schluttket Fienchen
As ik eenes mojen Avends mit uns Hund nochmaal dör dat Dörp leep, kwem ik ok bi een van mien
„He sitt all weer an de dösige Computer“, seggt mien Froo un word ok wat luter. „Du sittst an dat
Freddi, de lüttke Bössel, acht Joahr olt, mot aale Daoge nao Schaule. Dor geiht hei uk woll gern henn, aober